15.04.2009 r.
Minęło już a może aż 4 długie dni, kiedy odeszła we śnie i nic tego nie zmieni.
Była najważniejszym elementem w budowli, którą tworzyliśmy dotąd od ponad 35 -lat.
I jak to jest z budowlami, brak tego najważniejszego elementu, zburzył te budowlę.
Pozostał ogromny żal do losu, który jest naszym przeznaczeniem.
Widzimy w naszej pamięci obraz jej wesołego oblicza, pełnego życzliwości i ciepła, którymi obdarzała wszystkich ludzi wokoło...........
17.04.2009 r.
Już jest szczęśliwa, przyszła do nas we śnie usmiechnięta, taka jak zawsze.
Dziekuję Wam wszystkim za słowa otuchy i wsparcia, wiem że mamy to samo w sercach i tak samo wszyscy potrzebujemy ukojenia tego bólu.

6.06.2012 r.

Spełniło się dzisiaj jej ogromne marzenie - wnuczek,  przyszedł na świat Sebastian Beaty i Piotrka, już czuwa nad nim patrząc w przyszłość która jest gdzieś zapisana ale nieodgadniona dla nas.